Grote Puja en uitdrijven van geesten
Wat het klooster betreft: de komende week hebben ze zeven dagen lang grote puja. Dat houdt in dat er elke dag een dienst is, samen met een aantal Tibetaanse nonnen uit een ander klooster. En na de puja vieren ze het Tibetaanse Nieuwjaar. En dat alles houdt weer in dat ik voorlopig weer geen Engelse les geef. Jammer, omdat ik al zo laat met lesgeven begonnen ben en er al zoveel lessen door bezoeken aan Bodhnath (Bouddha, in Kathmandu) zijn uitgevallen. En als ik daarbij ook nog bedenk dat ik vandaag over 4 weken naar huis ga kom ik tot de slotsom dat mijn totale effectiviteit niet zo erg groot is. En dat vind ik gewoon jammer. Ik weet het: ze zitten niet in het klooster voor Engelse les, maar toch....
De puja betekent wel dat het hele klooster een grote schoonmaakbeurt krijgt en dat alle monniken hier druk mee in de weer zijn. Ook maken ze allerlei offerbeeldjes van boter en deeg, die ze heel kunstig bewerken en beschilderen. De komende week ga ik zeker een aantal keren de puja bijwonen want er gaat wel een bijzondere sfeer van uit. Verder denk ik de komende week wat uitstapjes in de omgeving van Sankhu te gaan maken.
Verder ben ik vandaag (26 februari) opnieuw naar de stupa Swayambhunath in Kathmandu geweest. De stupa is onlangs door blikseminslag flink beschadigd en ze waren al volop met de reparatie bezig. Op weg er naar toe werd ik door een tweetal jongens aangesproken die mij een mooi klooster lieten zien en vervolgens leidden ze mij naar en winkel waar ze mooie handbeschilderde mandala's enthangka's verkochten. Nu gebeurt dit wel vaker en meestal wimpel ik dat soort 'rondleidingen' ook af, maar nu voelde het OK. Vooral omdat ik ook een mooi souvenir wilde hebben heb ik mij toch laten overhalen om zo'n mooie thangka, met de levenscirkel als centraal thema, aan te schaffen. En daarna met die2 jongens naar Swayambhunath. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ze me heel wat meer dingen hebben laten zien dan ik de vorige keer had gezien. En ik wist ook wel dat het uiteindelijk weer om geld (afkomstig uit mijn portemonnee) te doen was. En dan zeggen ze altijd eerst dat je moet geven wat je hart je ingeeft, waarna ze vervolgens aangeven dat wat je geeft weer te weinig is. Kortom: je doet het nooit goed. Maar een mooi uitstapje was het in ieder geval wel.
En dan heb ik opnieuw een busanekdote:
Bij een van mijn terugreizen naar Sankhu stond op het busstation in Kathmandu een bus waarvan ze het wiel aan het wisselen waren. Dat bleek de bus naar Sankhu te zijn. Maar dat was geen aanleiding om niet gewoon in te stappen en te gaan zitten (waaronder ik zelf). Terwijl ze aan het sleutelen waren had ik de gelegenheid het volgende tafereel gade te slaan.
Rond de bussen naast mij zag ik een redelijke kudde geiten staan. Op het moment dat ik me begon af te vragen waar deze kudde vandaan kwam werd bij een van de bussen de bagageklep achter in de bus geopend. En daar kwamen een stuk of wat geiten en geitjes uit waarvan er een paar prompt begonnen te plassen en te poepen. En dan te bedenken dat mijn rugzak een tijd terug ook in zo'n bagageruimte gelegen heeft....
Overigens was mijn bus inmiddels weer rijwaardig en konden we vertrekken. Wat me wel opviel was het feit dat een deel van de vloer voorin de bus even los gehaald werd, waaronder de straat en de aandrijving van de bus zichtbaar werd. Deze losse plaat zat met één schroefje half vast en werd waarschijnlijk op zijn plaats gehouden door de vele staande passagiers die zich tijdens de rit zouden gaan aandienen. Nee... je moet hier niet alles willen weten en zien...
Namaste!
Reacties
Reacties
Verhaal brengt Afrikaanse busreizen in herinnering.
Wat een heerlijk verhaal heb je weer geschreven en wat heb ik weer genoten van de toch Westerse blik waarmee we kijken. In ons super georganiseerde en geregeld landje komt dat allemaal niet voor en dat is heel hard wennen als je er letterlijk en figuurlijk in ondergedompeld wordt. Toch een geweldige ervaring lijkt me. Vooral het relativeren en het terugbrengen tot waar het om gaat in het leven. Ja Henk, het schiet al weer op. Momenteel zitten wij in een langdurige miezerregen waar je heel erg nat van wordt. Het is somber en triest buiten. De temperatuur is lekker, maar toch heb je niet echt zin om naar buiten te gaan. Ik hoop dat morgen de zon weer eens te zien is, want dit duurt al weer wat dagen. Dan ben ik in ieder geval buiten te vinden. De langdurige griep begint langzaam te wijken, maar ik heb er volop van kunnen genieten. Nou ja, heb ik in ieder geval weer wat antistoffen op kunnen bouwen. Blijf met open blik genieten wat er geboden wordt en kom met een heleboel verhalen terug. Onder het genot van een glaasje wijn, moeten dat toch weer heel gezellige avonden worden. Liefs en groeten, Edith
lieve henk,
Ik geniet intens van jouw verhalen.
Ook de bus perikelen zijn smeuige hapjes
en dan hier maar zeuren over veiligheid
overigens zitten bij meerdere bussen van connexxion ook veel dingen aan elkaar met gaffa tapes.
Maar dat weten de passagiers gelukkig ook niet.
Veel succes en geniet van de komende weken.
Ha die Henk.
Ik zie het al helemaal voor me, de bus en die geitjes.
Ik heb in een deuk gelegen.
Je houdt de volgende keer je rugzak wel zeker bij je.
De foto's waren weer fantastisch, we hebben weer genoten.
Wat zal het "grauwe"Nederland je tegenvallen als je weer terug bent.
Veel liefs en we kijken weer uit naar je volgende foto's en verhaal.
groetjes Wil,
Beste Henk,
Bart heeft mij onlangs ingeschreven zodat ik email updates krijg wanneer je weer een berichtje op je blog geplaatst heb. Vanavond heb ik uitgetrokken om helemaal bij te lezen en de foto's te bekijken. Wat een feest om dit lezen en te zien op de foto's! Laat staan wat het een feest moet zijn om het aan den lijve te ondervinden!
Facinerend om te lezen hoe het dagelijks leven in Nepal gaat. Jouw waarnemingen over hoe er met energie wordt omgegaan, hygiëne, de dood, het leven en het geloof zorgen ervoor dat je als lezer echt het idee hebt te leren over het land. Uiteraard zal het nooit gelijk zijn aan een bezoek, maar door jouw ogen wordt het lezen net als een reis.
Verder laten jouw anekdotes over de bus het reizen in Nederland met het OV verbleken. Ik hoop bij de volgende vertraging te denken aan deze anekdotes.
Daarbij vind ik het erg leuk om te lezen over jouw ervaringen in de klas. Als aankomend Engels docent kan ik je vertellen dat het dus niet veel scheelt of je in Nederland voor de klas staat of in Nepal wat betreft het omgaan met de kinderen zelf. Wat mijn voordeel is, is dat mijn leerlingen mijn instructies wel begrijpen. Taaltechnisch gezien dan. Vaak willen ze gewoon niet begrijpen.
Je schrijft dat ze gek zijn op spelletjes. Valt op deze manier dan niet de Engelse taal over te dragen? Bijvoorbeeld door een memoryspel te maken waarbij ze niet 2 identieke kaartjes bijelkaar moeten zoeken, maar bijvoorbeeld 3 kaartjes die samen een kort zinnetje vormen. Zoals je schreef dat de leerling 'Teacher, pencil' zei en jij daarop aangaf hoe de zin daadwerkelijk hoorde te zijn. Die zin kan dan op de kaartjes. Op die drie kaartjes kunnen dan drie dezelfde afbeeldingen staan, zodat wel het idee van memory blijft bestaan. (Bijvoorbeeld dus het potlood). Het is maar een idee, maar zo pak ik het vaak ook aan. Eerst uitvinden waardoor ze geprikkeld worden (waardoor je dus het aandachtsprobleem kunt elimineren) en daardoor dus de mogelijkheid hebt iets over te brengen.
Tot slot wil ik je nog een hele fijne tijd daar toe wensen en hoop ik dat de gehele ervaring één is/wordt waarop je nog jaren en jaren met veel plezier op terug kunt kijken.
Veel liefs,
Nina (vriendin van Bart)
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}